Verlanglijst?

In deze weken voor het Sinterklaasfeest staan kinderen volop in de aandacht. Ze maken verlanglijstjes en ze zijn onrustig over de vraag of de Sint ze zal brengen waar ze naar verlangen. Het woord verlanglijst is een interessant en ook wel wat verwarrend woord. Wat staat er eigenlijk op zo'n lijstje? Staat er op wat kinderen echt nodig hebben? Is er aandacht voor waar ze werkelijk behoefte aan hebben? Of staat er vooral op wat ze graag zouden willen hebben (hebben, hebben)? In het Engels klinkt dit vraagstuk nog een beetje spannender. In het Engelse taalgebied vragen ouders en andere opvoeders zich af: Geven we kinderen nu 'what they want or what they need'? Het gaat er immers om kinderen vooral te geven wat ze echt nodig hebben om volop kind te kunnen zijn en om later als volwassenen een gezond en gelukkig leven te kunnen leven. Dat kan dan zelfs betekenen dat je kinderen soms juist niet geeft wat they want. Kinderen willen (want) immers vaak van alles. Een pop met vlechtjes in het haar, een snoezig jurkje kant en klaar, twee kaatsballen in een net, een letter van banket. Krijgen ze echter wat ze echt nodig (need) hebben?  

Binnen de Transactionele Analyse wordt veel onderzoek gedaan naar en gesproken over de ervaring die mensen - in hun jonge jaren - opdeden met de triade: het hebben van een BEHOEFTE => het UITEN van die behoefte => de RESPONSE op het uiten van die behoefte. De vorming van het levensscript van een mens wordt in hoge mate bepaald door de manier waarop ouders en andere opvoeders omgaan met de behoeftes van hun kinderen en met de wijze waarop hun kinderen die behoeftes kenbaar leren maken. Mag je behoeftes hebben? Mag je die behoeftes ook uiten? Tegen de tijd dat ze volwassen zijn weten sommige mensen soms niet meer goed wat ze nodig hebben. Met alle gevolgen voor het leven thuis en op het werk van dien. Een leven met tekort! Anderen weten wel wat ze nodig hebben, maar hebben geleerd dat op nogal onduidelijke of soms zelfs ongewenste wijze kenbaar te maken. De omgeving blijft dan vaak in verwarring achter. Gevolg voor henzelf: Ze krijgen niet de aandacht en de liefde die ze nodig hebben om een gezond en gelukkig leven te leven. Een voorname taak van ouders en andere opvoeders is het kinderen te leren ontdekken wat ze echt nodig hebben. En een even voorname taak is het kinderen te leren daarover op effectieve wijze te communiceren. Wat hoort er op het behoeftelijstje om nu en later een gezond en gelukkig leven te leven? Wat heb je daar echt voor nodig?

Het mogen hebben van en het mogen uiten van behoeftes is een levensnoodzaak. Een Canadese TA opleider leert haar studenten 'that it is their right to communicate 100% of the time about 100% of their hopes, needs and fears'. De wereld, zo legt ze dan uit, zal een aangenamere plek zijn als mensen van elkaar weten wat ze nodig hebben en waar ze naar verlangen. Samen met de mensen om je heen kun je dan immers onderzoeken hoe je - zonder anderen tekort te doen - kunt krijgen wat je echt nodig hebt. Dank u Sinterklaasje!